Menu

Święta

Czwartek, Wielki Tydzień
Rok B, II
Wielki Czwartek

Statystyki

Licznik

Liczba wyświetleń strony:
15461

O kulturze plemienia Rendille - kolejna relacja - 4

Drodzy!
Witam i pozdrawiam bardzo serdecznie. Chciałbym dziś przybliżyć Wam kulturę jednego szczepu pośród którego pracujemy. Opowiem o kulturze plemienia Rendille i wyjaśnię najciekawsze rzeczy związane z ich życiem.
Społeczeństwo Rendille
W plemieniu Rendille można wyodrębnić pięć grup społecznych: dzieci, wojownicy, dziewczęta, kobiety zamężne, żonaci mężczyźni. Rendille są plemieniem pasterskim, hodują wielbłądy, bydło, owce, kozy i osły.  Nie uprawiają ziemi, dlatego ich życie koncentruje się wokół zwierząt.
a) Do dzieci zalicza się chłopców i dziewczynki do 12 roku życia. Zwykle pozostają one w wiosce, choć starsze mogą pomagać przy wypasie stada. W trakcie pory suchej wędrują razem ze stadem do odległych pastwisk. Do ich obowiązków należy tez zbieranie drewna na opal. Maja czas na zabawy, polowanie na jaszczurki, ćwiczenie ról matki i ojca.
b) Wojownicy spędzają większość tego okresu życia poza wioska. Pasą bydło w odległych obozach, chroniąc je przed złodziejami i drapieżnikami. Dbanie o dobrobyt i inne osoby w wiosce należy do wojowników. To oni są odpowiedzialni za utrzymanie bydła w dobrej formie. Wśród wojowników występuje specyficzna forma przywództwa. Kilku spośród nich zostaje wybranych liderami, którzy są odpowiedzialni za obóz i cieszą się szacunkiem reszty społeczeństwa. Wojownicy są odpowiedzialni za kopanie studni, pojenie bydła i tworzenie zagród dla bezpieczeństwa bydła i całej wspólnoty. Po 12 latach bycia wojownikiem, moranowie zdobywają żonę i status starszego mzee.
c) Dziewczęta. Do tej grupy należą dziewczęta powyżej 12 roku życia, zanim zawrą małżeństwo. Do ich obowiązków należy opieka nad stadami owiec kóz i bydła. Zarówno w wiosce jak i obozach dziewczęta opiekują się stadem, doją zwierzęta, zbierają drewno na opał, gotują, podtrzymują ogień. W wiosce zajmują się właściwie tym samym co mężatki. Dziewczynę niezamężną od mężatki można odróżnić dzięki odmiennym koralikom (bransoletka, którą nosi). Po 12 latach dziewczęta są dopuszczane do małżeństwa, które w kulturze Rendille jest bardzo pożądane i cenione.

d) Kobiety zamężne. Gdy kobieta wychodzi za maź zmienia się jej skład biżuterii, dzięki czemu można ją odróżnić od panny. Zwykle jej praca koncentruje się wokół domu. Do obowiązków żony należy troska o dzieci, przygotowywanie jedzenia dla całej rodziny, zaopatrywanie domu w wodę i drewno na opał, budowanie domu i dojenie zwierząt. Również kobiety wykonują tradycyjne pojemniki na wodę i mleko. Do obowiązków matki, należy uczenie jej córki dobrych obyczajów.
e) Do starszych należą wszyscy żonaci mężczyźni. Do ich obowiązków, należy zarządzanie wioska. Domagają się oni dużego szacunku ze strony młodszych grup i kobiet. Ich wspólnym obowiązkiem jest udzielanie rad młodym moranom, planowanie i przewodzenie ceremoniom rytualnym, regulowanie pracy w maniacie. Starsi są zawsze sędziami rozstrzygającymi spory i są postrzegani jako ci, którzy strzegą pokoju.

Obrzezanie

W społeczeństwie Rendille obrzezanie następuje kiedy chłopiec kończy 12 lat. Tak się złożyło, ze w czasie naszego pobytu, byliśmy świadkami właśnie tego rytuału. Zwykle dla białego trudnym jest znaleźć się w gronie tych, którzy obserwują ten obrzęd. W przygotowaniach do tego wyjątkowego wydarzenia, zaangażowana jest cala rodzina chłopca. Matka przygotowuje kozią skórę dla syna, którą nosi on przez 4 tygodnie poprzedzające dzień obrzezania. W tym czasie musi on jeść mięso kóz i owiec. W sam dzień obrzezania chłopcy wysyłani są po świeżą wodę do odległych studni, kiedy wracają każdy siada przed domem swojej matki, gdzie ona goli mu głowę. Po tym wszyscy kandydaci do obrzezania opuszczają manyate, by po chwili wrócić razem z bydłem, które po obrzędzie będzie należało do nich. Teraz rozpoczyna się sam akt obrzezania. Chłopiec podtrzymywany przez mężczyzn z rodziny siada na skórze świeżo zabitej kozy, czekając na felczera. W trakcie ,,zabiegu,, chłopiec musi zachować powagę, gdyż każdy przejaw bólu czy strachu może skończyć się pobiciem i wykluczeniem z grona moranow. Obrzezanego chłopca mężczyźni z rodziny wnoszą do domu matki, kładąc go na wcześniej przygotowanym łóżku. Tam dają mu do picia mleko zmieszane z krwią, które ma wrócić mu utracone podczas obrzezania siły. Po całej ceremonii, uzyskuje status wojownika.

Małżeństwo

Małżeństwo jest bardzo ważnym wydarzeniem. Mężczyzna musi zawrzeć małżeństwo w tym samym czasie, gdy czynią to inni mężczyźni jego grupy wiekowej. Jest ono na tyle ważne , ze zostaje aranżowane nawet gdy pan młody jest umierający. Po 11 latach bycia wojownikiem - ojciec chłopaka, przygotowuje małżeństwo z rodzicami wybranej dla niego dziewczyny. W zależności od statusu społecznego dziewczyny, ojciec morana musi zapłacić za nią stosowna liczbę wielbłądów lub krów. W dzień ślubu wcześnie rano, dziewczyna zostaje obrzezana. Wieczorem zostaje postawiona nowa chatka i o 11 w nocy pierwszy raz zostaje w niej rozpalony ogień, który od tej pory nie może zgasnąć. Kobieta jest wtedy przyprowadzona do jej nowego domu i ubierana w nowa biżuterie.

Budowa domów

Rendille żyją w wioskach zwanych manyattami, które otaczają kłujące zarośla, chroniące przed wizyta nieproszonych gości - np. hien. Każda manyata liczy kilkanaście domów, w których zamieszkują rodziny należące do tego samego klanu. Budowa domu dla rodziny należy do obowiązku kobiety, ona jest tez odpowiedzialna za znalezienie koniecznych materiałów, takich jak : patyki do stworzenia konstrukcji i skóry czy kartonów do pokrycia domów. W każdym domu prawa strona należy do mężczyzny, lewa to miejsce dla kobiety z małymi dziećmi, natomiast środek zamieszkuje pozostałe potomstwo. By utrzymać dom w dobrym stanie, raz na jakiś czas na podłogę rozsypywany jest gorący popiół, a w ogniu palone są pachnące zioła mające odstraszyć mrówki i węże. Raz na pól roku domy zostają rozbierane a manyata zostaje przeniesiona w inne miejsce.

Posiłki

Głównym pożywieniem dla Rendille są produkty zwierzęce takie jak mleko, mięso i krew. Gdy w czasie suszy zaczyna ich brakować - do diety dołączają się gotowane liście. Przez lata życia na pustyni Rendille wykształcili specyficzne metody przechowywania i konserwowania jedzenia, w wykonanych gównie ze skory zwierząt pojemnikach. W okresach wielkiej suszy ludność zdana jest na pomoc ze strony misji i organizacji charytatywnych.

Kilka przysłów Rendille
- Starsi są jak woda trzymana w dłoni.     (O starszych trzeba się troszczyć)
- Bądź szybki w nogach ale nie w języku    ( Myśl za nim powiesz)
- Nawet słoń nie wystarczy ludziom, którzy nie współpracują ze sobą
- Człowiek śpi spokojnie , jeśli wie kiedy nastanie świt  (Planowanie jest bardzo ważne)
- Pojedynczy kawałek drewna nie podtrzyma ognia ( Potrzebujesz innych by osiągnąć więcej)
- Każdy pełny żołądek myśli, ze wszystkie żołądki są pełne (Ci którzy maja wszystko, często zapominają o tych którzy nie maja nic)
- Zmieszaj zwierzęta należące do dwójki przyjaciół i zobaczysz czy naprawdę się kochają

Mam nadzieje, ze choć trochę przybliżyłem społeczeństwo i kulturę miejscowej ludności. Następny e-mail będzie zupełnie w innym stylu, ale to wszystko dlatego ze zanosi się na zmiany, których nie da się uniknąć. Ale o tym za czas jakiś...

Tomasz Skiba

Nasi misjonarze>>>
Strona główna>>>

Zegar

Wyszukiwanie